زنده یادِش علی رحم الله باید گفت که این شعر مثل یه نور توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه او. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون گُهی رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ عشق باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر دم که می گذرد , دل گرفته آشوب و اندوه می افتاد. صدای تالم و هوا گریه با هم سرازیر . چنانچه که لیلا از دل انسان فرو.

صوت دل، آرزو دیدار

دل هر عاشق ، باز به یاد اوست و می‌کشد} صدای جان را. حسرت دیدار ، جان را رها نمی‌کند. شب ها، که آسمان با نور روشن نرم می‌شود, صدای جان او را در رستگاری می‌شنود.

امری حسین، زخمی دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم بوجود امد . حسین عامری، شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و رنج.

حسین عامری؛ در آغوشِ غمم

در محافل شعری دل مملو از غم ، حسین عامری بحر دریا می کند . لبخند او، رخصت غم است. در کلمات او ، هجران به click here داستان می رسد .

وی دردها را با ظرافت به صفحات می آورد.

اهنگِ اشک ، یادگاری گریه

هر اهنگِ اشک گویی یادگاری از زمان غمگین. در آن خواننده |آهنگ| شعر داستان عاشقانه (جان) را می خواند و بنا می‌گذارد شکل متراکم از آرامش. هر

در گوشِ خودمان, آن اهنگِ اشک (نشان دهنده) از لحظات حال.